Czy mieleccy radni stchórzyli?

Najbliższa sesja rady Miasta Mielec w programie posiedzenia nie ma punktu, w którym radni mogliby wyrazić swoje stanowisko wobec -  nie tylko warszawskiej, ale podbijającej także inne miasta, jak Kraków czy Gdańsk - deklaracji LGBT i kierunków w kształtowaniu programów szkolnych, odnoszących się do wychowania mieleckiej młodzieży.

Wiem, strajk nauczycieli nie nastraja do dyskusji nad programami, z których nie wiadomo co zostanie, jak kolejne wybory wygra progejowska i pro – ogólnie – homoseksualna koalicja PO, SLD, PSL i dołożą sobie do wspólnych rządów np. Wiosnę.

A po co się narażać i bić pianę. Tym bardziej że mielecki PiS zamilkł, a odzywa się jedynie radny Głaz Młodszy z Tuszowa.

Jak wcześniej stwierdził Pan Starosta, od programów jest Ministerstwo Oświaty, zapominając, że pan prezydent Trzaskowski nie jest jego członkiem, a zadziałał.

Czy temat jest ważny, czy nieważny?

Pan Rabiej po swoim wystąpieniu schował się głęboko, a pan prezydent Trzaskowski zaprzecza, że napisał to co - razem ze środowiskiem LGBT skupionym wokół portalu „Miłość nie wyklucza” – napisał.

Bo można sobie interpretować Deklarację do woli. Ważne jest, jak ją czyta środowisko LGBT, które ją napisało. Poniżej ich oczekiwania wzięte wprost ze strony „Miłość nie wyklucza”.

1. Hostel będzie bezpiecznym schronieniem dla osób LGBT+ wyrzuconych z domu lub obawiających się o swoje życie w miejscu zamieszkania.

2. Szybka tęczowa pomoc na wyciągnięcie ręki, czyli miejski mechanizm wsparcia dla osób LGBT+ doświadczających zachowań homo- i transfobicznych wraz systemem monitoringu tych zachowań

3. Program „Latarnik” to przynajmniej jedna osoba z kadry w każdej szkole, która interweniuje i pomaga młodzieży i dzieciom LGBT+ prześladowanym z powodu orientacji lub tożsamości płciowej.

4. Edukacja antydyskryminacyjna i seksualna dostępna w każdej szkole zgodna ze standardami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz aktywne wsparcie kadry szkolnej w zapobieganiu dyskryminacji.

5. Deklaracja będzie wdrażana przez miasto razem ze społecznością i organizacjami LGBT+ z wykorzystaniem ich energii i pomysłowości.

6. Patronat prezydenta Warszawy nad Paradą Równości.

7. Miejskie Centrum Kulturowo-Społecznościowe LGBT+ będzie wspierać oddolne inicjatywy i tworzyć bezpieczną przestrzeń do spotkań i samoorganizacji społeczności. Formuła i różnorodny program będą tworzone we współpracy ze społecznością.

8. Wolność artystyczna i wsparcie klubów sportowych LGBT+.

9. Podpisanie i wdrożenie Karty Różnorodności w Urzędzie i jednostkach m. st. Warszawy.

10. Współpraca z pracodawcami przyjaznymi osobom LGBT+ i tęczowymi sieciami pracowniczymi. Promocja dobrych praktyk równego traktowania w pracy.

11. Stosowanie klauzul antydyskryminacyjnych w umowach z kontrahentami miasta.

12. Powołanie Pełnomocnika lub Pełnomocniczki Prezydenta ds. Społeczności LGBT+.

Jeśli panowie i panie radni miejscy i powiatowi uważacie, że cel jaki stawia przed sobą środowisko LGBT, a celem jest przekształcenie społeczeństwa, szczególnie młodego, jest wam obojętny, olejcie sprawę. Ale powiedzcie o tym wszystkim.

Jeśli jednak nie jesteście LGBT i jeśli cel, do którego to środowisko zmierza, chociaż trochę wam nie odpowiada, bo nie powiem, że boli, zajmijcie do licha jakieś stanowisko.

Niech wasi wyborcy wiedzą, by nie było tak, jak z niektórymi posłami, że nikt nie umie powiedzieć, co myślą w ważnych sprawach. A swoje - nie swoje myśli ujawniają przed wyborami, zgodnie z panująca aktualnie modą.

Czy w radach miasta i powiatu nie ma „ludzi z jajami” i z własnym zdaniem, którego się nie boją sami przed sobą, a tym bardziej przed swoimi wyborcami?

Boje się, że pewnie tak jest.

Bo żeby nie było tak, że prócz tego,  że rządzą nami politycy, których główną umiejętnością jest mówienie tego, co się podoba wyborcom, to także rządzą nami nauczyciele, a może raczej  ludzie o nauczycielskiej mentalności. Jak w wywiadzie powiedział prof. Kleiber, tego czego brakuje polskiej szkole i jej nauczycielom – a potem także uczniom – to brak kreatywności i i odwagi do formułowania własnych sądów i opinii.

Czyli mówiąc po polskiemu, usłużność i serwilizm wobec przełożonych, banie się  swojego zdania, nawet jak się je ma.

Więc dajcie znać społeczeństwu, także temu popierającemu deklarację warszawską LGBT, że macie własne zdanie w jej sprawie. Że ją popieracie, albo że jesteście jej przeciwni. Że dzieci mieleckie będą wychowywane zgodnie z oczekiwaniami środowiska „Miłość nie wyklucza” lub nie.

Tylko powiedzcie coś!!!! Jedni i drudzy.