Daję tu moją dyskusję z anonimowym internautą zapewne ze środowiska LGBT. Może pomoże radnym Rady Miasta Mielec, przekonanym już do postulatów Deklaracji i środowiska LGBT, do wyrobienia sobie stanowiska w rzeczonej sprawie. A jak nie pomoże, to szkoda mi Mielca.
Szanowny
komentatorze. Odnoszę wrażenie, że chyba Pan się trochę pogubił, albo
wpojone Panu do głowy manipulacje i uprzedzenia wzięły górę nad zdrowym
rozsądkiem. Kiedy pisze Pan, że jakoby czyimś „celem jest
przekształcenie społeczeństwa”, nie widzi Pan (albo nie chce widzieć)
tego, że nasze społeczeństwo składa się nie tylko z heteroseksualnych
mężczyzn i kobiet, ale też z mniejszości, takich jak geje, lesbijki i
osoby o inaczej niż typowa uformowanej tożsamości płciowej, w skrócie:
LGBT. I może mi Pan wierzyć, to nie jest tak, że ci geje i lesbijki
pojawili się teraz, czy że ktoś odgórnie wymyślił sobie tę, jak określa
to prawicowo-kościelna indoktrynacja, „ideologię”, nie. Osoby LGBT są i
były częścią społeczeństw od zarania wieków i to nie jest żadna choroba
czy defekt, tylko cecha osobnicza, której nauka wciąż nie jest w stanie w
100% zdefiniować; powodowana konfiguracją genetyczną czy nietypowym
dostrojeniem układu hormonalnego (szczęśliwie, jest coraz bliżej
precyzyjnego wskazania tych czynników).
Wie Pan, że osoba o
homoseksualnej naturze może urodzić się w zupełnie "normalnej" rodzinie,
żyć i rozwijać się jak rówieśnicy? Czy ma Pan świadomość, że to nie
jest jakikolwiek „wybór” tylko po prostu taka „konfiguracja” organizmu i
psychoseksualności? Wiem, że zna Pan osoby które są LGBT, ale Pan
raczej o tym nie wie. Może mi Pan wierzyć, nie jest niczyim celem
„promowanie LGBT” bo nikt nie jest w stanie wpoić czy narzucić drugiej
osobie jej orientacji seksualnej (!), czym nas próbują straszyć
bogobojni obłudnicy z Wiejskiej. W deklaracji LGBT nie chodzi o to, by
„kształtować społeczeństwo” tylko o to, by w tym społeczeństwie osoby
inne niż heteroseksualna większość nie były prześladowane, gnębione,
wyszydzane czy dręczone od chwili, gdy ich inność wyjdzie na świat i
wyda się ich rówieśnikom np. gorsza, słabsza, inna czy wedle kościelnej
narracji "wynaturzona, zboczona, grzeszna", Bóg raczy wiedzieć, jaka
jeszcze. Takie osoby nie są w stanie przezwyciężyć natury ani tym
bardziej same poradzić sobie z takim prześladowaniem, jeśli nawet nie
mają gdzie takiej pomocy szukać. Tłumienie naturalnego ukształtowania
takiej osobowości kończy się często zaburzeniami psychicznymi, depresją,
lękami, izolacją społeczną, alienacją, ale bywa też, że samobójstwem.
Wie Pan, że homoseksualiści dużo częściej padają ofiarą niesprowokowanej
przemocy? Wie Pan (mam nadzieję) że homoseksualizm nie jest chorobą i
nie podlega leczeniu, bo to jest tak jakby Pan chciał „leczyć” kogoś
gusta, upodobania kulinarne czy to, że ktoś jest rudy. Widzi Pan ten
problem, czy woli go zignorować?
Jako gorliwy katolik (nie wiem już,
czy chrześcijanin), powinien Pan okazać więcej serca, empatii i
zrozumienia dla osób LGBT, bo nie chodzi im o jakieś specjalne prawa czy
przywileje, tylko o zwykłą, ludzką akceptację i zrozumienie ich
odmienności, której sami nie wybierali. To trochę jak z kolorem skóry,
jeśli mogę sobie pozwolić na taką analogię. I mam dla Pana taką
sugestię, proszę się rozejrzeć po swym otoczeniu, ludziach, których Pan
spotyka w swym życiu, popatrzeć po pracownikach w swojej firmie i zadać
sobie pytanie, czy felietony takie, jak kilka ostatnich, nie krzywdzą
ludzi zaraz obok? Osób, które Pan pewnie nawet niekiedy szanuje i nigdy
nie przypisałby do LGBT. Osób, które czasem stoją obok Pana i Pana
Małżonki w kościele, przyjaźnią się z Pana dziećmi. Ludzi, którzy przez
takie podejście jak Pańskie żyją gdzieś na marginesie społeczeństwa,
ukrywają się albo próbują się w nie pod presją i w przebraniu
„normalnego” heteroseksualnego człowieka wpasować. Ba, czasem nawet
zakładając „normalne” rodziny tylko po to, by spełnić oczekiwania swego
otoczenia. Przeważająca większość z nich nie chce specjalnych praw,
przywilejów czy „dyktatu” czegokolwiek względem innych – to wymysł ww.
polityków, obliczony na wskazanie kolejnego „wroga” w bogobojnym
narodzie ludzi przerażonych odmiennością w jakiejkolwiek postaci.
Szanowny Anonimie. Jak pisze Pan/Pani (pozostanę
przy zwrocie Pan, bo tak mi jest wygodniej pisać) o przekształceniu
społeczeństwa, którego to przekształcenia zdaniem Pana nie rozumiem, to od razu
dopuszcza się Pan manipulacji. Bo ja wiem od młodzieńczości, że społeczeństwo
zawsze składało się z hetero i homoseksualistów, a od trochę później, że także
z innych różnych ludzkich mutacji seksualnych.
Wiem także, iż tak było za czasów starożytnych, odkąd sięga tradycja
pisana, czyli od głębokiego judaizmu, a i antycznej Grecji. I niewiele w tej
materii zapewne się zmieniło, jeśli chodzi o rozkład ilościowy, chociaż mody
zapewne mają na te zjawiska wpływ. I doskonale Pan wie, że pisząc o
przekształcaniu społeczeństwa, nie zamierzam „leczyć” czy inaczej nawracać homoseksualistów na hetero.
Bo społeczeństwo można przekształcać zupełnie inaczej, co się zresztą
dzieje od zawsze, ale teraz przyśpieszyło i skierowało się w złą – moim zdaniem
– stronę.
Przekształcanie społeczeństwa może np. polegać na tym, że wpoi mu się
(czyli pojedynczym osobnikom, ale i całości, by na te osobniki nie wywierała
innego wpływu) przekonanie o szkodliwości rodzenia dzieci z zespołem Downa. I
tych dzieci już na Zachodzie ponoć wcale nie ma. U na jeszcze są. To nie
oznacza oczywiście, że jak już nauka stwierdzi, co jest odpowiedzialne za
skłonności homo (taka jest Pana nadzieja), to ktoś wymyśli, żeby osobniki o
takim ułożeniu chromosomów abortować. Chociaż co do tego nie miałbym całkowitej
pewności, zważywszy chociażby na „osiągnięcia” eugeniki niemieckiej z okresu
pierwszej połowy XX wieku.
Więc myślę, że teraz Pan zrozumiał, o jakie przekształcanie społeczeństwa
mi chodzi.
Chodzi mi o zmianę mentalności ludzi, zmianę postrzegania tego, co dla
społeczeństwa dobre, a co złe, o odwrócenie w pewnych sprawach pojęć z czarnego
wręcz na białe, a przynajmniej inne ukierunkowanie wektorów „postępu” ludzkości.
Pisze Pan: „Wie Pan, że osoba o
homoseksualnej naturze może urodzić się w zupełnie "normalnej"
rodzinie, żyć i rozwijać się jak rówieśnicy? Czy ma Pan świadomość, że to nie
jest jakikolwiek „wybór” tylko po prostu taka „konfiguracja” organizmu i
psychoseksualności?”
Odpowiadam: wiem. Tak jak w „normalnej” rodzinie może się urodzić Down, czy
dziecko z mukowiscydozą (choć tu może raczej rodzice są roznosicielami genów),
albo dziecko z innymi ciężkimi upośledzeniami.
Nie oznacza to, że uważam homoseksualizm za chorobę, za ułomność. Nie mam
własnego zdania w tej sprawie. Ale chciałem Panu przypomnieć, że jeszcze do
niedawna Amerykańska klasyfikacja DSM (Diagnostic and Statistical
Manual of MentalDisorders), czyli klasyfikacja zaburzeń psychicznych,
zawierała w swoim zestawie homoseksualizm.
Na podstawie m.in. wniosku amerykańskiego psychiatry Richarda
Greenz, a także zmasowanego nacisku lobby homoseksualnego USA, gdzieś około 1970
roku wykreślono homoseksualizm z tej klasyfikacji.
To jest jedna z tych zmian społecznych.
Teraz następuje kolejna
proponowana zmiana społeczna, czyli zmiana społeczeństwa (za Wikiopedią):
W 2002 roku psychiatra Richard Green, który 30 wcześniej
argumentował za usunięciem homoseksualizmu z klasyfikacji DSM, swoim artykułem
na łamach „Archives of SexualBehavior” rozpoczął debatę na temat zasadności
klasyfikacji pedofilii jako zaburzenia psychicznego. Przedstawił on szereg
argumentów za depatologizacją pedofilii. Znajdzie je Pan poniżej, jeśli zechce
Pan poczytać, bo nie chcę nadmiernie rozwlekać odpowiedzi.
Działania polskiego lobby LGBT doskonale wpisują się w ten ciąg zdarzeń
zmieniania mentalności społeczeństwa. Za chwilę pedofilię uzna się za
dopuszczalną, bo w końcu muzułmanie ją mają, nasi królowie ją mieli, z księżmi, nawet tymi nielicznymi pedofilami,
już nie będzie trzeba walczyć, bo znikną wszyscy, a Cohn-Bendit ,
jeden z przywódców rewolty 1968 a potem euro poseł, będzie z
sentymentem wspominał w Parlamencie Europejskim czasy, gdy powierzone jego
opiece w przedszkolu dzieci rozpinały mu rozporek i go głaskały. A skoro coś
było, jak np. rozpowszechniona w Grecji pederastia, czyli pedofilia z młodymi
chłopcami, to dlaczego ma nie być dzisiaj?
Czy już Pan wie, o jakie zmiany w społeczeństwie mi chodzi? Powie Pan,
że przesadzam? W historii ludzkiego
rodzaju nie istniej nic takiego, co byłoby przesadą i nie mogło stać się
„normalnością”.
Cohn-Bendit w polskich przedszkolach i szkołach!! Tego pan chce?
Tego chce Pan Trzaskowski z Rabiejem? Tego chcecie, wychowując małe dzieci do
seksualności i homoseksualności?
Tak, znam prawdopodobnie osoby homoseksualne, choć mi o tym nigdy nie
powiedziały, a ja ich nie pytałem. I nigdy nie zapytam, traktując je z takim
samym szacunkiem jak inne osoby. Bo wcale nie interesuje mnie, kto ma jakie
preferencje seksualne, kto z kim śpi i komu przekazuje spadek. Bo dotąd, do
kiedy nie manifestuje swojej orientacji publicznie, jest
mi ona obojętna.
Człowiek, w przeciwieństwie do zwierząt, został tak stworzony, że kopuluje
w osobności. Przynajmniej ci normalniejsi. I nikogo nie powinno obchodzić, jak
to robi, i z kim, chyba że deprawuje dzieci. Tak samo jest mi głęboko obojętne,
jak razem kopuluje dwóch facetów czy dwie kobiety. A nawet jak robią to razem
ze sobą w czwórkę, w odosobnieniu.
Oceniam człowieka po tym, jaki jest dla społeczeństwa, dla środowiska pracy,
ale i – co dla mnie ważne – dla rodziny. To są determinanty określające mój
stosunek do człowieka. Nie preferencje seksualne.
I brzydzę się tym, jak ktoś obnosi się ze swoją seksualnością publicznie,
obojętnie, czy niosąc tęczowy sztandar, czy genitalia na wierzchu.
Równie brzydzą mnie publiczne genitalia homo i heteroseksualistów.
Pisze Pan: W deklaracji LGBT nie
chodzi o to, by „kształtować społeczeństwo” tylko o to, by w tym społeczeństwie
osoby inne niż heteroseksualna większość nie były prześladowane, gnębione,
wyszydzane czy dręczone od chwili, gdy ich inność wyjdzie na świat i wyda się ich
rówieśnikom np. gorsza, słabsza, inna czy wedle kościelnej narracji
"wynaturzona, zboczona, grzeszna"
Proszę Pana, to niech się nie obnosi ze swoją orientacją. To po pierwsze. A
pod drugie, nie tylko z powodu orientacji seksualnej dzieci dokuczają dzieciom.
Także z powodu widocznych ułomności cielesnych czy psychicznych. Nie znaczy to,
żeby nie robić niczego, by to zmieniać. Zresztą wciąż się zmienia. I pewnie
będzie się zmieniało, bo świat jest zmienny.
Jak uważacie, bo uważacie, że LGBT to nie choroba, nie ułomność, to niby
dlaczego musicie być bardziej niańczeni niż ułomne dzieci w klasie
integracyjnej?
A – według Pana – w jakim wieku ujawniają się i obnoszą ze swoją
homoseksualnością dzieci? Kiedy chcą się publicznie ściskać i całować z
partnerem tej samej płci? W wieku 7 lat? Może 10? A może 14? Myślę, że tak nie
jest.
Zapewne objawia się to i może ujawniać w szkole średniej. To dlaczego,
na miły Bóg, chcecie kształcić dzieci od lat 4?
Może wystarczy uczyć tolerancji te rozumniejsze, te w średnich szkołach?
Nie wystarczyłoby?
Tego oczekujecie:4. Edukacja
antydyskryminacyjna i seksualna dostępna w każdej szkole zgodna ze standardami
Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz aktywne wsparcie kadry szkolnej w
zapobieganiu dyskryminacji.
5. Deklaracja
będzie wdrażana przez miasto razem ze społecznością i organizacjami LGBT+ z
wykorzystaniem ich energii i pomysłowości.
Dzięki waszej energii i pomysłowości. Dziękuję serdecznie
Czy większej równości ma służyć tworzenie gett homoseksualnych w postaci
klubów sportowych LGBT, domów kultury LGBT? I wy chcecie być na równi z resztą
społeczeństwa, czy wyżej? I zrobicie sobie takie kluby, żeby prowokować i
sprawdzać, czy już tolerancja wpojona dzieciom jest na akceptowalnym przez was
poziomie? A może jeszcze oznaczycie się tęczowymi naszywkami na rękawach? A
nie, to byłaby dyskryminacja.
Przypominam: 7. Miejskie Centrum
Kulturowo-Społecznościowe LGBT+ będzie wspierać oddolne inicjatywy i tworzyć
bezpieczną przestrzeń do spotkań i samoorganizacji społeczności. Formuła i
różnorodny program będą tworzone we współpracy ze społecznością.
8. Wolność
artystyczna i wsparcie klubów sportowych LGBT+.
9. Podpisanie i
wdrożenie Karty Różnorodności w Urzędzie i jednostkach m. st. Warszawy.
Rozumiem, że Karta Różnorodności powstanie dzięki waszej energii i
pomysłowości.
Jak już powyżej pisałem, jako katolik (choć wg Pana nie chrześcijanin –
dziękuję serdecznie, widać, że i w tej dziedzinie jest Pan znawcą) wykazuję wiele serca, empatii i zrozumienia dla osób LGBT,
i jeszcze wyrozumiałości i szacunku. Ja mam ich po prostu za część mojego
społeczeństwa i bardzo ich szanuję, jak wszystkich innych, gdy spełniają swe
społeczne obowiązki. I tyle. I nieważne, czy akurat stoją przy mnie w kościele,
czy razem pracujemy w firmie. I nie mam potrzeby przypisywania ich
gdziekolwiek, nawet jakbym wiedział, nawet jakby mi powiedzieli. Nadal będą dla
mnie zwykłymi Polakami, razem żyjącymi ze mną i pracującymi, wypełniającymi
swoje obowiązki.
Jeszcze raz powtórzę: nie interesuje mnie czyjakolwiek seksualność, tak jak
nikogo nie powinna interesować moja. Za wyjątkiem sytuacji, gdy ktoś ze swej
seksualności robi sztandar i domaga się na siłę akceptowania jej. Po co?
Nigdy nikogo nie dyskryminowałem, ani moje dzieci, ani moja rodzina, ani
moi pracownicy, ani moi znajomi. Nie widzę, by z tego robić problem krajowy,
choć zapewne przypadki nietolerancji wobec ludzi LGBT, tak jak i wobec innych
innych mają miejsce.
Ps. Poniżej za wikipedią, przedstawiam fragment - naukowej oczywiście – dyskusji, o tym, czy
pedofilia jest zboczeniem wg. Amerykańskiej klasyfikacji DSM (kiedyś obejmowała
homoseksualizm), czy nie jest. Jak widać poglądy - naukowe oczywiście - są różne i różny może
być wynik tychże naukowych dociekań. Tak jak w przypadku homoseksualizmu. To
tak pod rozwagę, kiedy na ołtarzu współczesnej cywilizacji stawia się nauki niematematyczne i czci je
jak bożka wiedzy.
I to by był mój końcowy przyczynek do moich obaw o zmienianie społeczeństwa,
które to obawy usiłował wyśmiać mój adwersarz.
- brak
związku pedofilii z psychopatologią wykazany w badaniu na
pedofilach niebędących ani więźniami, ani pacjentami,
- obecność
pedofilnego pociągu i podniecenia u znaczącej mniejszości „normalnych”
ludzi wykazana w badaniach samoopisowych i z użyciem pletyzmografuprąciowego,
- występowanie
zachowań pedofilnych u zwierząt,
- powszechność
i akceptacja zachowań pedofilnych w różnych kulturach w różnym czasie,
- nielogiczność
kryteriów diagnostycznych DSM.
Fred Berlin odpowiedział Greenowi, że w pedofilia może powodować obciążenia
i zaburzenia w psychice, zatem wydaje się zasadne uważać pedofilię za
zaburzenie psychiczne, co pozwala psychiatrom na leczenie pedofilów[21]. Green w
odpowiedzi Berlinowi napisał, że „pedofilia może powodować psychiczne
obciążenia i zaburzenia (tak jak heteroseksualizm czy homoseksualizm), ale czy musi?
Dlaczego zatem klasyfikować pedofilię jako zaburzenie we wszystkich
przypadkach?”[22].
Alan Dixson
określił pedofilię, rozumianą jako wyraźna, często wyłączna, preferencja
seksualna wobec dzieci, często połączona z niezdolnością do tworzenia relacji
seksualnych z dorosłymi, mianem zaburzenia seksualności[21].
Julia Ericksen
napisała: „DSM nie jest akulturowym i ahistorycznym zestawem definicji.
Normalność jest kulturowo i historycznie specyficzna. Normalne działania w
innych kulturach, które my byśmy określili mianem pedofilnych, nie mówią nam
nic o naszej normalności. Różne kultury instytucjonalizują różne rzeczy, które
my byśmy uznali za przejaw zaburzenia psychicznego (na przykład wiara, że jest się Bogiem). Możemy jedynie zdecydować, co
jest patologiczne w odniesieniu do społeczeństwa i polityki. Osoby
homoseksualne nie stały się normalne, ponieważ w klasyfikacji DSM tak
zdecydowano, tylko w wyniku dekad politycznej walki”[21]. Green
odpowiedział jej: „Czy podręcznik DSM powinien być akulturowy i ahistoryczny?
Weźmy pod uwagę homoseksualizm. Gdyby wcześniejsze wydania DSM były bardziej
wyczulone na historię i kulturę, to mogłoby to zapobiec niepotrzebnemu
cierpieniu w XX wieku. Geje i lesbijki nie stali się normalni
z powodu swojej politycznej walki, raczej zostali oni uznani za niemających
DSM-owskiego zaburzenia psychicznego”[22].
Richard
Friedman zadał Greenowi 2 pytania: „Czy parafilie, które
spełniają kryteria diagnostyczne powinny być uznawane za zaburzenia psychiczne?
Czy specjaliści od zdrowia psychicznego powinni odmawiać terapii osobom z
parafiliami żądających ich leczenia i odsyłać ich do systemu prawnego?” Według
Friedmana, pomimo ograniczeń w obecnym stanie wiedzy na temat pedofilii,
bardziej użyteczne niż szkodliwe jest dalsze klasyfikowanie jej jako zaburzenia
psychicznego[21]. Green w
swojej odpowiedzi zaproponował dla osób chcących leczyć się z pedofilii
wprowadzenie nowej diagnozy – egodystonicznej pedofilii[22].
George Gaither
stwierdził, że być może obecnie najlepszym rozwiązaniem jest uznanie pedofilii
za orientacje seksualną, przy dalszym jej patologizowaniu. Gaither obawia
się, że usunięcie pedofilii z DSM doprowadziłoby do potępienia leczenia
pedofilii przez środowisko naukowe, tak jak to się stało w przypadku terapii homoseksualizmu oraz do utrudnienia czy wręcz zablokowana badań nad
pedofilią[21].
