Mielec, sierota po Platformie Obywatelskiej.

Platforma Obywatelska w Mielcu umarła. To pewnik. Nie wiem tylko, czy było to morderstwo z premedytacją, czy śmierć z wychłodzenia i wygłodzenia, bez opieki, jaka należy się pacjentom paliatywnym.

Nad truchłem Platformy Obywatelskiej nadal unosi się w Mielcu duch. I nie wiadomo, czy jest to duch Czarnej Wdowy, czy też złożony z wielu, duch żałobników, opłakujących dawne dobre i pełne życia czasy.

Nie wdając się w jałowe rozważania politologiczne, ale i ambicjonalno - polityczne, trzeba obiektywnie stwierdzić, że doprowadzenie mieleckiej Platformy do agonii i śmierci jest wielką szkodą wyrządzoną nie tylko sympatykom PO i całej opozycji, ale także samemu Mielcowi, który do stabilnego rozwoju potrzebuje tzw. drugiej nogi. Mocnej nogi.

Jej brak w minionej kadencji spowodował, że mielecki jednonożny organizm wykonał ekonomiczny piruet i – jakby powiedziała młodzież – zarył twarzą w glebę.

Kogo jak kogo, ale prezydenta Chodorowskiego i jego współpracowników z Naszego Mielca, stowarzyszenia kojarzonego do dzisiaj jeszcze z Platformą, cechował wielki realizm ekonomiczny, wyczucie sytuacji i ostrożność, która wybudowała Mielec w tym kształcie, jaki dzisiaj widzimy.

Ale czas płynął, Nasz Mielec zostawał coraz bardziej samotny, a mielecka Platforma Obywatelska zaskorupiała się coraz bardziej w jakiejś urojonej skorupce politycznego przetrwana do następnych wyborów. Tak się zaskorupiła, że stała się tylko skorupką. Teraz ją tylko rozgnieść na chodniku. Pozbawiona skorupki jedyna żywa siła identyfikująca się w Mielcu z Platformą, także niedługo wyzionie politycznego ducha.

Dlaczego tak się działo, nie wiem. Obserwuję moje rodzinne miasto Nową Rudę, z której posłanka Platformy, pani Monika Wielichowska, stanowi istny wulkan pomysłów, inicjatyw, realizowanych działań, ale i oczywiście politycznych happeningów, ataków i konferencji prasowych. Tam jest ciekawie, tam się dzieje.

W Mielcu trupia martwota.

Czy to już wiek mieleckiej przywódczyni (?) Platformy robi swoje, czy wielki, paraliżujący strach przed PiSem, czy brak pomysłów, inicjatyw, czy jeszcze co innego? Nie wiem.

Jak by nie było, fakt pozostaje faktem: mieleckiej Platformy nie ma.

Czy ktoś się zastanawia, że to poważny problem dla wielu ludzi?

Wszak wielu mielczan ma poglądy zbliżone do platformianych.

A tu nie mają na kogo głosować. Choć może nie tak do końca.

Bo jednak trochę wykpiwany przeze mnie Nasz Mielec może stanowić jakąś alternatywę dla ludzi o poglądach centrowych, i politycznie, i gospodarczo. Dla ludzi chcących jakiejś stabilizacji czy stabilności  politycznej, dla których głosowanie na komunistyczny ogon czy nieokreśloność Kukiz15 nie wchodzi w grę. Nie mówiąc już o drugiej ręce mieleckiego PiS, czyli grupy pana Skowrona.

Wiem, są w Naszym Mielcu ludzie od lat będący w polityce lokalnej. To mnie, pragnącego wymiany kadr na młode, choć nie głupie, trochę drażni.

Ale może w tym okresie przełomu jest jeszcze ostatni czas, by postawić na podstarzałą stabilność. Bo jak rewolucyjna młodość nie ma za towarzysza mądrej starości, to najczęściej kończy się katastrofą.

Więc może warto raz jeszcze postawić na Nasz Mielec?

A mieleckiej Platformie, której już nie ma, powinniśmy  teraz raz i na zawsze podziękować. Czekając na nowy, demokratyczny i stojący na ekonomicznych realiach miasta i Polski byt, który może założą nowi, młodzi, pełni pomysłów ludzie. Oby jednak to nie byli „liderzy” z mieleckiej szkoły liderów.